Een klein groen paradijs

« Slechts twee bochten onder de buigende eiken en we betreden een plek van vrede waar de tijd voor altijd lijkt te hebben stilgestaan, waar de bel de lunch aankondigt aan de spelende kinderen in de buurt.

Het is een klein paradijs van groen, waar de wilde grassen aan de voeten van de eerbiedwaardige bomen lopen, waarvan de hoofden verloren gaan in een oneindige blauwe hemel, en de boomgaarden zich uitstrekken in een zee van zonneschijn.

Ik heb zelfs kleine vergeten hoekjes gevonden waar de nachtegaal ’s nachts heimelijk zijn liefde zingt. »

(Uittreksel uit het bezoekersboek)